Metastatik meme kanserinde yeni bir kombinasyon

6 Nisan 2012 | 5 Ocak 2020 | Kategori: Onkoloji Print

0 Paylaşım

Texas Üniversitesi Dr. Anderson Kanser Merkezi tarafından yapılan uluslararası faz III randomize bir çalışmada, hormonal tedavi eksemestan ile birlikte kullanıldığında everolimusun progresyonsuz sağkalımı büyük ölçüde iyileştirdiği saptandı. New England Journal of Medicine’da yayımlanan ve BOLERO-2 olarak adlandırılan çalışma, Anderson Kanser Merkezi Meme Tıbbi Onkolojisi Anabilim Dalı başkanı Prof. Dr. Gabriel Hortobagyi tarafından San Antonio’da gerçekleştirilen CTRC-AACR Meme Kanseri Sempozyumu’nda sunuldu.

Everolimus, organ transplantasyonlarında nakledilen organın reddini önlemede kullanılan bir immünsüpresan olup, antianjiyojenik özelliklere sahiptir. Everolimus, kanser hücrelerinde hücre bölünmesini ve kan damarlarının büyümesini düzenleyen rapamisinin memeli hücrelerdeki hedefini (mTOR) baskılar. mTOR yolağı, hormon dirençli meme kanserinde aktive olur. Günümüzde böbrek kanseri ve pankreatik nöroendokrin tümörlerin tedavisinde kullanılmaktadır.

İlk olarak ESMO’da sunulan BOLERA-2 çalışmasının öncül verileri, progresyonsuz sağkalım yararı göstermişti. Bu güncel veriler de, takip süresince altı ilave ay daha gösterdi. Bu uluslararası faz III çalışmaya 724 metastatik meme kanserli hasta alındı. Hastaların tümü postmenopozaldı ve hormon reseptör pozitif hastalığı ve progresif hastalık bulgusu mevcuttu. 2:1 oranında 485 kadın everolimus (günde 10 mg) ve aromataz inhibitörü eksemesana randomize edildi. 239 kadından oluşan kontrol grubuna ise eksemestan ve plasebo verildi. Hastaların tümü letrozol ve anastrozol ile tedavi edildi. Hastaların birçoğu ise, daha önce yoğun tedaviler görmüştü. Medyan katılım yaşı 62’ydi. Çalışmanın primer sonlanım noktası ise progresyonsuz sağkalımdı.

Everolimus kombinasyonu verilen hastaların progresyonsuz sağkalımı 7.4 ayken, eksemestan monoterapisi ile tedavi edilen hastalarda bu süre 3.2 aydı. Bu oldukça anlamlı bir farktı. Kombinasyon kolunda klinik yarar (tam yanıt, kısmi yanıt ve 6 aydan fazla stabilite) oranı %5.5; hormonal tedavi kolunda %25.5’ti. Advers etkiler (nefes darlığı, hiperglisemi, ağız içinde yaralar ve yorgunluk) kombinasyon grubunda daha fazlaydı; fakat tedavi edilebilir düzeydeydi ve hastaların yaşam kalitesini bozmadı. Sağkalım verilerinin analizine devam ediliyor.

Aromataz inhibitörleri kemik kaybı ve kırıklar ile ilişkili olduğu için, araştırmacılar, güvenlilik ölçütü olarak, hastaları kemik yapım yıkım döngüsü açısından da değerlendirdi. Everolimusun tedaviye ilavesi, bu tür belirteçlerin düzeylerini azalttı.

Prof. Dr. Hortobagyi, çalışma sonuçlarını şu şekilde değerlendirdi: “Yıllardır metastatik meme kanseri hastalarımızı hormonal tedaviler ile tedavi etmeye çalıştık. Böylece metastatik hastalığı olabildiğince uzun süre kontrol altında tutmayı amaçladık. Bu çalışma bulguları ise bu yaklaşımı değiştiriyor. Daha önce yoğun bir şekilde tedavi edilmiş hastaların tedavisine bu mTOR inhibitörünün ilavesi, hastalıksız sağkalım süresini anlamlı düzeyde uzatıyor ve tedavi yanıtını iyileştiriyor. Üstelik bunu yaparken yalnızca orta düzeyde bir toksisiteye neden oluyor.”

Prof. Dr. Hortobagyi, bu bulguların BOLERO-2 çalışması kriterlerini taşıyan hastalar için uygulamayı değiştirici nitelikte olduğunu düşünüyor. Meme kanserinde bir aromataz inhibitörü ile birlikte everolimusun etkinliğini değerlendiren başka çalışmaların da yapılması bekleniyor.

The trial was funded, in part, by Novartis. Hortobagyi reports receiving research funds from, as well as having served as a consultant for, Novartis.

KAYNAK: Everolimus in Postmenopausal Hormone-Receptor–Positive Advanced Breast Cancer. Mario Campone, M.D., Ph.D., Martine Piccart, M.D., Ph.D., Howard A. Burris, III, M.D., Hope S. Rugo, M.D., Tarek Sahmoud, M.D., Ph.D., Shinzaburo Noguchi, M.D., Michael Gnant, M.D., Kathleen I. Pritchard, M.D., Fabienne Lebrun, M.D., J. Thaddeus Beck, M.D., Yoshinori Ito, M.D., Denise Yardley, M.D., Ines Deleu, M.D., Alejandra Perez, M.D., Thomas Bachelot, M.D., Ph.D., Luc Vittori, M.Sc., Zhiying Xu, Ph.D., Pabak Mukhopadhyay, Ph.D., David Lebwohl, M.D., and Gabriel N. Hortobagyi, M.D. December 7, 2011 (10.1056/NEJMoa1109653)

http://clinicaltrials.gov/show/NCT00863655