Medikal Akademi

Kanser tanısı, KardiyoVasküler ölüm ve intihar riskini 5 kat artırıyor

18 Eylül 2012 | 5 Ocak 2020 | Kategori: Kanser, Kardiyoloji, Onkoloji Print

Paylaş

Tweetle

Paylaş

31 Paylaşım

New England Journal of Medicine’da yeni yayımlanan bir çalışmaya göre, kanser tanısı almak, ölüm ile sonuçlanabilecek kardiyovasküler olayları ve intiharı tetikliyor. Çalışmada kanser tanısından sonraki ilk haftada, KV ölüm oranı, kontrol grubuna kıyasla, 5 kat daha yüksekti; ancak KV ölümler zamanla keskin bir düşüş gösteriyordu. Bu da, tanıdan sonraki ilk haftada her 1000 kişi/yılda 116 kişinin KV nedeniyle ölmesi anlamına geliyor.

Kanser tanısının ani ve kritik sağlık riski oluşturabilecek şekilde şiddetli düzeyde stresli bir yaşama neden olduğunu belirten çalışmanın baş araştırmacısı Karolinska Enstitüsü uzmanı Dr. Fang Fang, şu değerlendirmeyi yaptı: “Bu önemli bilgi, yeni kanser tanısı konan hastaların aktif olarak izlenmesi ve psikolojik ve kardiyovasküler semptomlarının tedavi edilmesi ile hem sağlık çalışanları hem de hasta yakınları için bir fırsattır.”

Sık sık kaygı ve depresyon yaşayan kişilerde kanserden ölüm riski artıyor

Elde edilen bulguların bu konuda bilinenleri doğruladığını söyleyen Dr. Fang, şu değerlendirmede bulundu: “Her gün hastalar, aile bireyleri ve onkoloji uzmanları arasında kanser tanısının duygusal sonuçlarının nasıl yönetilebileceğine ilişkin güç konuşmalar yapılıyor. Benim kanımca, bu konuda atılacak daha çok adım var; ancak değişim rüzgarı esmeye başladı. Önümüzdeki on yıl içerisinde kanser tedavisinin bu yönü ile ilgili önemli gelişmeler kaydedileceğini düşünüyorum.”

Fang ve ekibi, 1991-2006 yılları arasında 6.073.240 İsveçli’den oluşan retrospektif bir kohort çalışması yaptı ve yaş, cinsiyet, sosyoekonomik durum ve eğitim düzeyi açısından düzenlemeler yaparak, yeni kanser tanısı konmuş hastaların ve kanser tanısı konmamış kontrol grubunun kardiyovasküler ölüm ve intihar risklerini karşılaştırdı. Takip sırasında, kardiyovasküler ölüm oranı, kanser tanısı almamış her 1000 kişi yılında 7.53 iken, hasta grubunda bu oran 23.10’du.

Tanıdan sonraki ilk haftada, KV ölüm oranı, kontrol grubuna kıyasla, hasta grubunda 5 kat daha yüksekti; ancak KV ölümler zamanla keskin bir düşüş gösteriyordu. İlk dört hafta içerisinde, hasta grubunda KV ölüm oranı, kontrol grubuna kıyasla, üç kat daha fazlaydı. Bu da, tanıdan sonraki ilk haftada her 1000 kişi yılında 116.8’lik bir KV ölüm oranı görülmesi, ancak dört hafta sonra bu oranın 65.81’e düşmesi anlamına geliyordu.

Depresyon, kalp hastalığına bağlı ölüm riskini 14 kat artırıyor!

Kontrol grubunda intihar oranı, 1000 kişi yılında 0.18 idi; bu oran hasta grubunda 0.36 idi. Tanıdan sonra ilk 12 hafta içerisinde, kanser hastalarının intihar girişimleri beş kat daha fazlayken, 12 ay içerisinde üç kat daha fazlaydı. Dr. Fang, kanser tanısının ciddi sonuçlarının olduğunu gösteren bu yeni anlayışın, hem hekimler hem de kanser hastası yakınları için önem taşıdığını belirtti ve ekledi: “Bu çalışmanın, yeni kanser tanısı konmuş hastaların tedavisinde birtakım iyileşmelere yol açarak, strese bağlı hastalık ve ölüm riskini azaltacağını ümit ediyoruz.”

KAYNAK: Suicide and cardiovascular death after a cancer diagnosis. Fang F, Fall K, Mittleman, Pär Sparén, Hans-Olov Adami, and Unnur Valdimarsdóttir. 2012. N Engl J Med 2012; 366:1310-1318.

Makalenin tam metnine aşağıdaki linkten ulaşılabilmektedir

Suicide and Cardiovascular Death after a Cancer Diagnosis
Background: Receiving a diagnosis of cancer is a traumatic experience that may trigger immediate adverse health consequences beyond the effects of the disease or treatment.

Methods: Using Poisson and negative binomial regression models, we conducted a historical cohort study involving 6,073,240 Swedes to examine the associations between a cancer diagnosis and the immediate risk of suicide or death from cardiovascular causes from 1991 through 2006. To adjust for unmeasured confounders, we also performed a nested, self-matched case-crossover analysis among all patients with cancer who died from suicide or cardiovascular diseases in the cohort.

Results: As compared with cancer-free persons, the relative risk of suicide among patients receiving a cancer diagnosis was 12.6 (95% confidence interval [CI], 8.6 to 17.8) during the first week (29 patients; incidence rate, 2.50 per 1000 person-years) and 3.1 (95% CI, 2.7 to 3.5) during the first year (260 patients; incidence rate, 0.60 per 1000 person-years). The relative risk of cardiovascular death after diagnosis was 5.6 (95% CI, 5.2 to 5.9) during the first week (1318 patients; incidence rate, 116.80 per 1000 person-years) and 3.3 (95% CI, 3.1 to 3.4) during the first 4 weeks (2641 patients; incidence rate, 65.81 per 1000 person-years). The risk elevations decreased rapidly during the first year after diagnosis. Increased risk was particularly prominent for cancers with a poor prognosis. The case-crossover analysis largely confirmed results from the main analysis.

Conclusions: In this large cohort study, patients who had recently received a cancer diagnosis had increased risks of both suicide and death from cardiovascular causes, as compared with cancer-free persons. (Funded by the Swedish Council for Working Life and Social Research and others.)

Supported by grants from the Swedish Council for Working Life and Social Research (2008-1310 and 2011-0473) and the Swedish Research Council (SIMSAM 80748301) and by postdoctoral fellowships (to Dr. Fang) from Hjärnfonden and Svenska Sällskapet för Medicinsk Forskning.