Medikal Akademi

Tüm meme kanseri hastalarının düzenli takibi gerçekten gerekli mi?

Kategori: ONCOLife, Onkoloji Print

Paylaş

Tweetle

Paylaş

28 Paylaşım

Adelaide Üniversitesi’nden halk sağlığı araştırmacıları, meme kanseri hastalarının takibini hasta ve sağlık sistemi perspektifinden geliştirmek için uluslararası meme kanseri rehberini yeniden değerlendirdiler. Value in Health Dergisi’nde yayınlanan bir makaleye göre, orta prognoz erken evre meme kanseri olan 70 yaş üstü postmenopozal kadınlar için, daha az sıklıkta takip daha uygun.

jonathan-karnon Erken tanıya ve gelişmiş tedaviye bağlı olarak, hayatta kalan meme kanseri hastalarının sayısının her geçen gün arttığına işaret eden çalışmanın başyazarı Prof. Dr. Jon Karnon, çalışma ile ilgili şu saptamada bulunuyor: “Bu kadınların hepsi, tekrarlayan veya yeni hastalıkların tespit edilmesi için takip mamografisine ihtiyaç duyacak. ‘Fakat tanı ve tedavi birçok kanser hastası için görüntüyü önemli ölçüde geliştirirken, kanser takibine yaklaşım değişmedi. Sonuçlar gösterdi ki, meme kanseri nüksünde orta riskte olan daha genç postmenopozal kadınlar için, beş yıl boyunca senelik takip taraması ve sonrasında iki yılda bir doktor ziyareti uygun maliyetli gibi görünüyor. Daha yaşlı kadınlar için, eğer kadın takip mamografisine devam ederse, iki yılda bir olacak şekilde mamografi planlaması muhtemelen daha uygun maliyetli olacaktır.”

Araştırmacılar, bulgularını, kadınların yaşına ve birincil meme kanserlerinin özelliklerine göre hazırlanan alternatif mamografi planlamalarının uzun vadede meydana getireceği maliyet ve sağlık sonuçları ile ilgili öngörüde bulunmalarını sağlayan sağlık servisi verileri ve simülasyon modellemesi üzerine temellendirdiler. Çalışmanın ortak yazarı Prof. Dr. Taryn Bessen, ”Bize göre, net olarak, şu anda uluslararası rehberin ‘bir beden herkese uyar’ şeklinde olan yıllık takip mamografisi, erken evre meme kanserli bütün kadınlar için gerekli olmayabilir. Bu çalışma, nüks riskine karşı uygun hale getirilen takibin potansiyel yararını ve modelleme metotlarının kanıta dayalı ve pragmatik bir tutumda klinik uygulamalara rehberlik etmeye yardımcı olarak kullanımını vurgulamaktadır” diyor. oncolife-logo3

Kaynak: A Patient-Level Calibration Framework for Evaluating Surveillance Strategies: A Case Study of Mammographic Follow-Up After Early Breast Cancer. T. Bessen, Jonathan Karnon. Value in Health2014 DOI: 10.1016/j.jval.2014.07.002

Makalenin tam metnine aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25236990

Abstract
OBJECTIVE: Currently all women who have completed their primary treatment for early breast cancer are invited to receive routine annual mammography. There is no randomized controlled trial evidence to support this schedule, and model-based analysis is required. This paper describes a novel data collection and model calibration process to analyze the cost-effectiveness of alternative follow-up schedules for early breast cancer survivors.

METHODS: A discrete event simulation model describes the progression of early breast cancer after the completion of primary treatment, representing impalpable and palpable recurrence and the detection of impalpable disease via follow-up mammography. Retrospective data from the South Australian Cancer Registry and clinical and administrative hospital databases were linked for 407 postmenopausal women diagnosed with moderate-prognosis early breast cancer from 2000 to 2008. These data formed the basis of a patient-level probabilistic calibration process.

RESULTS: For 50- to 69-year-old survivors, annual follow-up for 5 years, with visits every 2 years thereafter, appears to be cost-effective. For women aged 70 to 79 years at diagnosis, a surveillance schedule similar to general population screening (2 yearly) appears to be most cost-effective if high rates of adherence can be maintained.

CONCLUSIONS: This study demonstrated the potential value of combining linked, retrospective data and decision analytic modeling to provide estimates of costs and health outcomes that are sufficiently robust to inform cancer clinical guidelines and individual patient decisions regarding appropriate follow-up schedules.